We hebben ook de kwestie van het kloostersterven op het niveau van de bondsregering aangesproken. Waren de verantwoordelijken voor bouwcultuur aldaar op de hoogte van de situatie van de kloosters, waarvan vele monumenten van regionaal, soms zelfs nationaal belang zijn? Ook hier was de reactie als zo vaak – kloostersterven? Nooit van gehoord…
Des te mooier was het dat we begin 2020 bij het ministerie van Binnenlandse Zaken (BMI) op de belangstelling van Vera Moosmayer voor kloosters stuitten. Daar konden we via het programma ” Region gestalten” een subsidie verkrijgen om het onderwerp meer onder de aandacht van het publiek te brengen. Een onderwerp dat niet alleen betrekking heeft op het belangrijke architectonische erfgoed van de kloosters, maar ook op het even belangrijke immateriële erfgoed van de religieuze gemeenschappen, de vroegere eigenaars van de kloosters.
Maar om staatsmiddelen te kunnen aanvragen, hadden we een vereniging nodig. Daarom hebben we in april 2020 de vereniging zonder winstoogmerk Zukunft Kulturraum Kloster e.V. opgericht met vrijwilligers en bewoners van het Cohaus Kloster Schlehdorf en de provinciale econome van de Zusters Missionarissen Dominicanessen. Alleen al het opstellen van de preambule van de vereniging tijdens de oprichtingsvergadering bracht een intensieve en boeiende discussie met zich mee. Wat kunnen we, wat willen we bereiken met onze vereniging? Welk doel moet het dienen? Welke maatregelen kunnen wij nemen om het doel van de vereniging te bereiken? Daarna volgde een afspraak bij de notaris, inschrijving in het verenigingenregister, bevestiging van vrijstelling door het belastingkantoor – na twee maanden was de vereniging opgericht en kon financiering worden aangevraagd.
In juni 2020 zijn we met het inhoudelijke werk begonnen met een workshop in het BMI en hebben we onze ideeën gepresenteerd. Een portaal moet helpen om kennis over de transformatie van een klooster vrij beschikbaar te maken. Is een goed onderbouwde lijst van links naar alle relevante instellingen en verenigingen op het gebied van planning, bouw en administratie hiervoor voldoende? Nee, dat zou te weinig zijn, was het resultaat van de discussie. Voorbeelden van best practises zouden toch spannender zijn, waarvan andere religieuze gemeenschappen veel zouden kunnen leren. En kunnen we religieuze congregaties die zich nog in het transformatieproces bevinden niet actief helpen? Ja – daarvoor was er het idee van het ‘toekomstlaboratorium (Zukunftslabor), dat zeker moest worden uitgeprobeerd. En hebben we niet meer politieke steun nodig? Ook hier, ja – daarvoor hadden we een ronde tafel in onze bagage, die, vergelijkbaar met de oprichting van de Federale Stichting voor Bouwcultuur, alle relevante disciplines aan een ronde tafel brengt en de complexe processen van een transformatie duidelijk maakt. Opgetogen door de goede ideeën die we deelden, gingen we terug naar Schlehdorf en stortten we ons midden in het eerste Corona-jaar op het project.