Oude Abdij Kortenberg, uitleg Poortboom

Dirck Snackaert

Meer | Nieuw | Reflectieve artikelen

Bekijk video

Oude Abdij Kortenberg, uitleg Poortboom

Dirck Snackaert

Meer | Nieuw | Reflectieve artikelen

[origineel]

Bovenstaande tekening van ‘boom met poort’ is het symbool van de poortgemeenschap. Dat symbool is met de jaren gegroeid. Eerst was er alleen een boom als een leuke woordspeling op OAK (oude abdij kortenberg): een engelse eik (oak) als een taalspel engels- nederlands. Vaak begint iets spelenderwijs en erkent men er pas achteraf de diepere zin van. De boom roept immers meteen ook de kracht van de site van de oude abdij op. De natuur in het domein is een sterke troef. Oude bomen die samen alleen staan in een afgebakend terrein verbinden als vanzelf hun energie en pracht en uitstraling met elkaar. Vele bomen in OAK hebben takken tot op de grond. Daardoor krijgt men het gevoel het hoge, het hemelse te kunnen aanraken. De abdij heeft daardoor een grote paradijselijke aaibaarheidsfactor. De bomen staan als het ware voorbeeld te zijn voor tedere mensen uit één stuk die alleen staan maar beseffen dat niet zonder de ander/Ander te kunnen

Naast de tekening van de boom circuleerde er ook een foto van de oude poort van OAK. Het oudste en nog vrij intact bewaarde stuk OAK. Een poort is een doorgang naar, verbinding met een andere wereld. Abdijen kennen poorten als afsluiting met de wereld. Meest extreem is daarin de kartuizerpoort. Aan die poort stopt alle wereld. De poort van OAK staat hiermee in scherp contrast. De poort is zelfs niet meer in het bezit van de abdij. De poort wordt niet meer als doorgang gebruikt omdat heel de site open is. Bijna drempelloos stroomt het leven langs gaten, wegen, palettenbruggen, deuren en poorten binnen. De wereld stroomt wel volop binnen de poort maar ze wordt wel gevraagd haar schoenen uit te doen; haar logica van sterker, meer en groter af te leggen. Andere logica’s hangen klaar aan de muur: zorg, aandacht, ziel, vrijheid, vreugde, verbinding, echt leven, ongedwongenheid, gastvrijheid.

Poort staat ook voor persoonlijke verandering. Paulus werd aan de damascuspoort op de grond geworpen (Handelingen 9,1-9) Kafka heeft zijn verhaal van de wachter aan de levenspoort.(zie verder) Een poort staat in spirituele zin voor verandering, omkeren van perspectief, bekering, doorgaan. Een plaats waar diepte de oppervlakkigheid kan opzij duwen en de ziel ruimte krijgt.

De poort is een witte rechthoek geworden en in de stam van de boom geschoven. Op die manier vloeiden, na een aantal jaren, de afzonderlijke beelden tot 1 beeld. Het verwijst daardoor naar het schilderij van Magritte: de stem van het bloed. Wie zich opent, kiest om naar binnen te gaan ontdekt dat het goddelijk project (bol) en het eigen diepste menselijke project (huis dat van binnen uit verlicht is) als het kloppende hart van zijn/haar leven. Daardoor gaat het bloed zingen. Zo is het beeld van de poortboom een symbool geworden van een basis-intuïtie van het Christendom: ieder mens is een kind van God. Voor elke mens die op zoek gaat naar zijn diepste goddelijke kern.

Heel recent zijn in de kruin van de boom figuren getekend. Er is in OAK het voorbije jaar een gemeenschap gegroeid. Een lekenabdij: de poortgemeenschap die elke maandag een ganse dag de abdij bewoont en daardoor het bezielende hart van de abdij vormt. De poortgemeenschap is een religieuze gemeenschap die zich niet terugtrekt in de eenzaamheid maar in het midden van de wereld als een poort is en daar bidt en het goede doet. Telkens weer opnieuw de doorgang maken vanuit het woon-werk- leven, terug naar het woon-werk-leven. Telkens weer opnieuw en telkens weer anders. In de poort bewegen, vertoeven en daar blijven als religieuze gemeenschap vraagt geen zware structuren en regels maar eerder een raakbare en veranderbare vorm. Een wijze van samenkomen die danst op de tonen van de spirituele monastieke traditie waarmee de benedictinessen duizend jaar geleden op dezelfde plek begonnen zijn. Op die fundamenten bouwt de poortgemeenschap een nieuw huis met ramen die openstaan voor de vreugde en de hoop, het verdriet en de wanhoop van de mensen van vandaag. In het midden hangt de Jezus van Nazareth die gestorven is aan de logica van de wereld en als de Christus verrezen is in de logica van de liefde.

Home