Zuster Blien Veldman, die 40 jaar in Tanzania heeft gewerkt als verpleegkundige
Sinds een aantal jaren is er bij de Missiezusters van Onze Lieve Vrouw van Afrika (Witte Zusters) aandacht voor het immateriële erfgoed: verhalen, gebruiken en tradities, de spiritualiteit. Het materiële erfgoed heeft al een herbestemming gevonden: de huizen zijn verkocht, het merendeel van de archieven ligt in het Erfgoedcentrum Nederlands Kloosterleven in Sint Agatha. Ons 150-jarig bestaan enkele jaren geleden heeft geleid tot meer concrete aandacht voor immaterieel erfgoed, evenals het feit dat we binnenkort als congregatie voltooid zijn. Dus is het nu of nooit. Na eerder een boekje, wandelroute en expositie over de congregatie als geheel te hebben ontwikkeld, maken we nu levensboeken met de zusters. De congregatie vindt het heel belangrijk dat de verhalen van de zusters bewaard blijven. Hun eigen kijk op hun leven en werk in Afrika en in Nederland. Waarom hebben ze hiervoor gekozen? Wat deed hen hun roeping volgen? Waar geloofden ze in en wat wilden ze bereiken? Hoe heeft dit uitgepakt? En hoe kijken ze hier uiteindelijk op terug? Bij het vastleggen van hun levensverhalen komen de zusters uitvoerig zelf aan het woord. Latere onderzoekers kunnen zo veel te weten komen over hun eigen terugblik op leven en werk; die individuele stem is in het verleden vaak ondergesneeuwd geweest binnen de congregatie, nu worden ze juist gehoord.