De Rotterdamse BV Avant Spirit streek in 2016 neer in het Emmausklooster van de Kapucijnen in Velp. Samen met een nieuw te starten leefgroep werd het klooster in gebruik genomen. Avant Spirit had een programma dat onderdak bood aan mensen met stress en burn out. In het klooster zouden die mooi tot rust kunnen komen. De leefgroep zou werken als faciliterend team voor de activiteiten van de BV: gastvrouw, kok, meditatiebegeleider e.d.
Het burnout programma is nooit van de grond gekomen omdat de cliënten gewoonweg niet van Rotterdam naar Velp wilden komen: te ver weg van huis, te hoge drempel vanuit de eigen bank naar het klooster. We zijn toen op zoek gegaan naar ander activiteiten, die meer in overeenstemming waren met het gedachtengoed van de Kapucijnen: retraites en cursussen en trainingen. Dat heeft echter ook tijd nodig. Dat kwam langzaamaan van de grond, want als klooster en als organisatie waren we natuurlijk nog onbekend in het werkveld.
Maar soms was het al wel zo druk dat de leefgroep zich overvraagd voelde. Ze maakten lange dagen ten behoeve van de gasten. Daar kwam ook soms irritatie uit voort, waardoor men letterlijk onze met veel moeite gewonnen klanten, weer weg joeg. En hun conclusie was: we komen zo onvoldoende aan onszelf en onze communiteit toe. Daarmee streven we ons eigen doel voorbij.
Dat betekende een afscheid voor de leefgroep. Een leefgroep die wij als leiding juist ook belangrijk vonden voor het in stand houden van het kloosterritme met getijden, voor de kloosterenergie en de sfeer. Dat draagt namelijk allemaal bij aan ons hoofddoel: het in stand houden van het stilste plekje van NL, zodat mensen daar terecht kunnen voor rust en bezinning.
Na 2 jaar stopte de Rotterdamse BV met de activiteiten in Velp, ook omdat het klooster toen verkocht werd aan een projectontwikkelaar. Ik had toen de keus om met de eigenaar mee op te stappen en een nieuwe klus te gaan oppakken. Maar ik zag nog wel mogelijkheden met wat we waren gestart. Samen met onze externe adviseur van de BV destijds, Arjen van Kalsbeek, zijn we toen naar de nieuwe eigenaar van het klooster gegaan met de mededeling: of je hebt morgen een leeg klooster waar je je eigen weg mee kunt gaan, of je geeft ons de kans om ons plan verder op te pakken en in een nieuw op te richten stichting het klooster te exploiteren. De eigenaar gaf ons het voordeel van de twijfel en zelfs een kleine garantiestelling: wij moesten immers met 0 euro op de bank verder: geen geld, geen ondernemer meer die ons steunde, zoals in de BV. We zijn toen snel op zoek gegaan naar nieuwe klanten en gebruikers om een kleine dekking van de kosten veilig te stellen. Salarissen en energie moeten toch gewoon betaald worden.
In het eerste jaar hebben we quitte kunnen spelen. Aan het einde van het jaar kwam de eigenaar van het klooster plotseling met een potentiele huurder op de proppen die ons eruit wilde duwen en een fors bedrag aan huur beloofde. Daar zijn we dwars voor gaan liggen en uiteindelijk is de keuze op ons gebleven. Dit jaar, ik ben inmiddels in 2019 aangekomen, betalen we huur aan de eigenaar. Onze groei gaat echter nog steeds (te) langzaam, zei de manager, waardoor er regelmatig contact is met de eigenaar over de af te dragen huurpenningen. Bovendien zijn we daardoor constant op zoek naar nieuwe kansen en mogelijkheden; een must voor een organisatie in opbouw.
Zoals de pelgrims van de Walk of Wisdom rondom Nijmegen. Hartstikke mooi om die te ontvangen en te faciliteren met maaltijd en bed. Maar dat levert uiteindelijk te weinig op. Je moet als organisatie zelf ook dingen aan je faciliteiten kunnen toevoegen om het rendabel te maken. Zelf programma’s maken die geld opleveren.
De pelgrim is na één nacht weer weg. Wij zochten naar mogelijkheden om de pelgrim meer nachten te laten verblijven. Die hebben we gevonden met eigen programma’s als Leren Pelgrimeren en Pelgrimsweekenden. Deze pelgrims blijven nu minimaal twee nachten en krijgen een heel andere ervaring mee. Bovendien stroomlijn je de aantallen: een pelgrim komt vaak alleen, onaangekondigd, dagelijks op de stoep. Maar ook voor 1 pelgrim moet je alles faciliteren: opvang, maaltijden (’s avonds en ’s ochtends). Bij programma’s creëer je meteen groepen. Dan kun je een schaalvergroting maken. Hoe vaak kwam het voor dat ik zelf, op het moment dat ik naar huis wilde gaan, toch een pelgrim moest opvangen, ervoor koken, in de avond gezelschap houden en ’s morgens weer vroeg terug moest zijn op het klooster om zijn/haar ontbijt voor de volgende dag klaar te maken. Bij een groep kun je dat door betaalde mensen laten doen. Voordeel van eigen programma’s.
