Dag Paul,
Terwijl in gesprekken met gasten de vraag: “Met hoeveel zijn jullie nog?” regelmatig gesteld wordt en het aantal lege stoelen in kapel, refter en recreatiezaal als maar groter wordt, ben jij eigenwijs genoeg om te wijzen op nieuwe initiatieven en leefgroepen waarvan het aantal steeds maar groeit. Blijkbaar zijn er twee processen gaande die inhoudelijk nauw met elkaar verboden zijn maar ruimtelijk veelal op afstand van elkaar plaats vinden. De ontmoetingsdagen in Maastricht hebben mij duidelijk gemaakt dat oude en jonge religieuze gemeenschap elkaar iets te bieden hebben, en daarom elkaar beter maar niet uit oog kunnen verliezen. Dank je daarvoor.
Hier in Huijbergen is de ruimtelijke afstand tussen nieuw en oud gelukkig maar een straat breed. In 1854 begonnen de broeders van Huijbergen in het laatste klooster van heel de Wilhelmietenorde die zich sinds de twaalfde eeuw over grote delen van Europa had verspreid. Van 1277 tot 1847 hadden ze in Huijbergen bijgedragen om vanuit hun Benedictijnse inspiratie dit gebied te ontginnen, bewoonbaar te maken en te houden. In de negentiende eeuw waren het de broeders van Huijbergen die vanuit hun Franciscaanse spiritualiteit bijdroegen aan de leefbaarheid van een samenleving met een schrijnende sociale en culturele ongelijkheid, door zich toe te leggen op opvoeding en onderwijs van kwetsbare jeugd zoals weeskinderen, en leerlingen met veel beperkingen.
Nu, in deze tijd, is leefbaarheid van de aarde in het geding. En weer zijn er sensitieve mensen die hun leven willen laten bepalen door hun zorg voor deze leefbaarheid. Zij putten hun energie niet uit angst of begeerte, maar uit een universele liefdesbron die ik graag het Koninkrijk van God noem. Hun leefwijze, sober, in gemeenschap en met dagelijkse gebedsmomenten is niet alleen duurzaam voor het klimaat maar bevordert de ontplooiing van een innerlijke vrijheid waardoor je ontvankelijk kunt blijven voor de positieve energie van Zijn liefde en minder vatbaar wordt voor de negatieve energie van angst en hebzucht.
Deze ontwikkeling bevestigt mijn geloof dat Religieus leven gewoon te menslievend is om te verdwijnen.
Broeder Bram.
