Ik was betrokken geraakt bij het NICC-project en de afstand tussen ‘kloosterlijk leven’ en ‘samenleving’ was me meer dan ooit opgevallen. De mooiste plannen op communicatiegebied zijn helaas vaak niet besteed aan wie kozen voor een contemplatief kloosterleven. Vanuit de zuivere intentie om te verzaken aan de wereld, is soms het idee gegroeid dat alles van de wereld slecht is. Daardoor is er een kloof ontstaan tussen wie binnen en buiten kloostermuren wonen. Waar vroeger kloosters deel waren van de samenleving, door de samenleving gevoed werden met geld, goederen en menskracht, zijn ze nu niet zelden verborgen plaatsen geworden die de meeste mensen niet meer weten te vinden. Ik hoorde ooit een abt vertellen dat hij op het postkantoor had moeten uitleggen wat een ‘abt’ was, nadat hij een formulier had ingevuld. ‘Dat is het hoofd van een abdij’, zei hij. De volgende vraag van achter het loket was: ‘Wat is een abdij?’ Een tekenend voorbeeld. Dat komt ervan als je onzichtbaar wilt zijn.